Compassie

Iona, Schotland, november 2016. Sony Cybershot DSC-RX100 III; Zeiss Vario-Sonnar 8.8-27.7 mm f/1.8-2.8; 9 mm; f/2.5; 1/30 sec; ISO 1600

Ik ga mijn serie over het Boek van Vreugde van de Dalai Lama en Bisschop Tutu afronden. Eigenlijk komt alles samen in één woord:

Compassie.

Als we onszelf oefenen in gulheid van de geest, in edelmoedigheid, in compassie dan brengen we in veel opzichten de andere pijlers van vreugde in praktijk.

Edelmoedigheid omvat een breder perspectief, waarin we onze verbondenheid met anderen zien. Er is nederigheid. We erkennen onze plek in deze wereld, evenals het feit dat wij een volgende keer degene in nood kunnen zijn, of dat nu materiële, emotionele of spirituele nood is. Er is een gevoel voor humor en zelfspot, zodat we onszelf niet al te serieus nemen. Er is acceptatie van het leven en niet willen forceren dat het anders is dan het is. Er is vergevingsgezindheid, er is het loslaten van wat mogelijkerwijs had kunnen zijn. Er is dankbaarheid voor alles wat ons is geschonken

Tenslotte: we kijken naar anderen met intense compassie en een diep verlangen om mensen die het moeilijk hebben te helpen.

Hieruit vloeit een ruimhartigheid voort die "wijs-zelfzuchtig" is. Dit betekent een ruimhartigheid die erkent dat het bijstaan van anderen een dienst aan onszelf is. Om met de Dalai Lama te spreken: Betrokken zorg voor en hulp aan anderen is in wezen dezelfde weg naar het vinden van je eigen vreugde en een gelukkig leven. 

Ik heb tijdens mijn retraite op IONA genoten van dit boek, waarin Christendom en Boeddhisme op een mooie maar ook heel praktische manier aan elkaar worden verbonden.

Het bevestigt mijn gevoel dat er veel "te halen" is bij het Boedhisme zonder dat je je Christelijke principes hoeft te verloochenen.

PS. Compassie is ook het thema van de Maand van de Spiritualiteit die vandaag begint en duurt tot 12 februari 2017. Rosita Steenbeek schreef er een essay over met als titel "Heb uw vijanden lief".